(J) harfinin çıkardığı ses İbranice, Aramice, Yunanca veya Latin dillerinde hiçbir zaman var olmamıştır. Bu gerçek, Yaşa'nın zamanında hiç kimsenin İngilizce İsa ismini doğru bir şekilde telaffuz edememesinin nedenidir. 12. yüzyılın başlarında, (J) Orta İngiliz dilinin bazı belirsiz lehçelerinde ortaya çıkmaya başladı. Önümüzdeki 500 yıl boyunca, yeni sese olan hayranlık, İngilizce'deki (I) ve (Y) gibi harflerin a (J) ile değiştirilmesine neden oldu. Bu özellikle (I) veya (Y) ile başlayan erkek isimleri için geçerliydi çünkü sert ses yine daha erkeksi olarak kabul ediliyordu. Lames gibi isimler "James" oldu, Yohan "John" oldu ve bu böyle devam etti. Bu dönemde, 1384'te John Wycliffe, Yeni Ahit'i ilk kez İngilizce'ye çevirdi. Tek kaynağı Latince Vulgate idi. Wycliffe, lesus'un Latince yazılışını ve telaffuzunu kullanmaya devam etti. Matbaa henüz icat edilmemişti ve Wycliffe'in İncil'inin sadece birkaç el yazısı kopyası üretildi. 1450'lerde Gutenburg matbaayı icat etti. Daha sonra 1526'da William Tyndale, Yeni Ahit'i bazı eski Yunan el yazmalarının ek yardımıyla birlikte Latince Vulgate'den İngilizce'ye çevirdi. Tyndale, İncil'in sıradan insanların diline çevrilmesini istedi ve çevirisinin birçok kopyası matbaanın yardımıyla basıldı. Tyndale, İsa isminin yazılışında (J) harfini kullanan ilk kişiydi. Gerçek adı Yasha! Bu da İbranice'de Kurtarıcı anlamına https://biblehub.com/hebrew/3467.htm